Scratch, Scratch@MIT2016

Scratch conference 2016 (MIT Boston) – Dag 2

Deze tweede dag had ik verschillende activiteiten op het programma staan:

Keynote: Pathways to Participation

De keynote van vandaag was een driegesprek over hoe kinderen met verschillende achtergronden en interesses de mogelijheid kunnen krijgen om zich te ontwikklen in een wereld waarin digitale technologie steeds belangrijker wordt.

Onder leiding van Ricarosed Roque spraken Mimi Ito en Nichole Pinkard over de ervaringen en onderzoeken die ze in verschillende Amerikaanse steden hadden gedaan.
Er bleek tussen de verschillende steden een groot verschil te zijn tussen de betrokkenheid van kinderen. Reden hiervoor was dat ouders bij de motivatie van kinderen een nog veel grotere rol spelen dan werd aangenomen.

Een tweede belangrijke factor is het sociale netwerk van kinderen. De zogenaamde self-learned coder blijkt eigenlijk niet te bestaan. Succesvolle coders en ontwerpers blijken veel te leunen op hun sociale netwerk.

Reden dus genoeg om ouders nog meer te ondersteunen bij de motivatie van hun kinderen en de juiste omstandigheden te creëren voor de opbouw van een sociaal netwerk.

Ondersteuning ouders

Nichole deed dit bij een project in Chicago door ouders te voorzien ouders van vragen voor hun kinderen om zo gesprek op gang te brengen. Ook laat ze ouders dezelfde activiteiten doen als hun kinderen (Makey Makey). Dit leverde respect van de kinderen voor de ouders op.

Ricarose merkte op dat je we moeten realiseren dat ouders ook lerenden zijn en ouders als een learning community kunnen beschouwen.

Hoe kan je kinderen (helpen) een netwerk te bouwen?

In Chicago spelen bibliotheken een belangrijke rol (media-spaces). De nadruk van het programma lag aanvankelijk vooral op na-schoolse activiteiten, maar n.a.v. het succes beginnen scholen de media-spaces weer over te nemen.

Mimi: Je weet pas dat kinderen iets hebben geleerd als ze de opgedane kennis en vaardigheden ook op andere plaatsen gaan toepassen.

Nichole: Probeer kinderen iets te leren in verschillende omstandigheden en probeer het geleerde uit verschillende situaties met elkaar te koppelen. Bijvoorbeeld het spelen van een wargame maakt het mogelijk om een link te leggen met geschiedenis.

Do you code to get a career?

Ook in Amerika speelt de vraag waarom we kinderen moeten leren programmeren. Enerzijds omdat het belangrijk is dat kinderen de vaardigheden opdoen, anderzijds omdat het een voorbereiding is op een baan als programmeur.

Met dit laatste maakten Mimi en Nichole korte metten: Je leert een kind immers ook niet te schrijven om een journalist te worden. Zo leer je een kind ook niet te programmeren om een programmeur te worden.

Een eventuele carrière is wel één van de motivatoren, maar er zijn er nog veel meer en je moet oppassen dat je je niet teveel richt op uitsluitend één motivator.

Morning workshop: Physical computing with Scratch on the Raspberry Pi

De workshop werd verzorgd door Rik Cross van {codeclub}. Net als gisteren bij de workshop over GP was de belangstelling erg groot. Er waren ongeveer 15 werkplekken waaraan iedere plek 2 tot 3 deelnemers konden werken. Een kwartier voor aanvang moest Rik al een papier op de deur plakken dat de workshop vol zat.

T.o.v. eerdere workshops waarbij led’s en schakelaars op de GPIO-poort van de Raspberry Pi werden aangesloten was het begin nu anders doordat er werd begonnen met de uitleg van een stroomkring. Hiervoor werden de 3V3 en GND aansluiting als ‘batterij’ gebruikt.
Het blijft altijd leuk om te zien hoe verrast mensen zijn als ze via Scratch een led kunnen laten knipperen of de Scratch kat heen en weer kunnen laten lopen door op een knop te drukken.

Inhoudelijk heb ik niet zoveel opgestoken van deze workshop, maar wel mooie netwerkcontacten kunnen leggen.

Early Afternoon Panel: It’s okay to say “I don’t know!”

Jennifer Himstedt en Emily Weerts

Jennifer en Emily vertelden uit hun ervaringen om als onervaren Scratcher jonge Scratchers te begeleiden. Als presentatietool gebruikten ze een Scratch project met een Makey Makey als invoerapparaat.

Rode draad in hun verhaal was het durven zeggen dat je iets niet weet (en dat je het ook niet zegt als jet wel weet).

Als begeleider help je kinderen met het formuleren van het probleem waar ze niet uitkomen (help me to understand what I don’t understand).

Voor het leerproces van de kinderen is het belangrijk dat je open vragen telt (weliswaar een open deur, maar toch belangrijk om er eens bij stil te staan).

Begeleiding/training begeleiders

Onervaren begeleiders kregen van Jenifer en Emily een worskhop waarin met eenvoudig oefeningen (bijvoorbeeld het programmeren van een menselijke computer) duidelijk werd dat programmeren in feite niet meer is dan het opeen laten volgen van instructies.

Het principe van broadcasting in Scratch (wat nodig is om sprites met elkaar te laten communiceren) werd aangeleerd op van een rollenspel waarbij een radio werd aan- en uitgeschakeld.

Do’s and don’ts

  • Remember that you are learning together.
  • Keep your hands off their computers!
  • Get comfy saying “I don’t know, but …”
  • Offer suggestions, don’t give answers!
  • Do more asking than explaining

Learn together! Not expected to know all the answers but are expected to support learning process and discovery!

Op de webpagina met de resources voor deze workshop staat o.a. een flowchart waarin staat hoe je als begeleider kan reageren op vragen van kinderen:

  1. Je denkt dat het kind het antwoord eigenlijk al weet
  2. Je weet het antwoord
  3. Je weet het antwoord niet

flowchartScratch games

In één van mijn recente projecten waarbij groepjes kinderen een computerspel moesten maken in Scratch, bleek dat de ideeën te complex waren doordat de kinderen zich erg laten inspireren door videospellen.

Jennifer en Emily gaven tips hoe dit voorkomen had kunnen worden:

  1. Noem het geen videogames, maar Scratch games.
  2. Grijp voor de voorbeelden terug op de (retro) arcadespellen.
  3. Laat zien hoe complex van opbouw ‘echte’ videogames, bijvoorbeeld door een deel van de programmacode te laten zien.

Bronnen: www.nucleuslearningnetwork.org/scratch2016

Late Afternoon Workshop: Found sounds: Making music with everything

Als laatste activiteit van deze dag had ik mij ingeschreven voor een workshop van Eric Rosenbaum en Matt Taylor (beiden van het MIT). In ruim een uur heb ik mij uitermate goed vermaakt met het opnemen van geluiden (bolletjesplastic is echt fantastisch spul!) en deze te gebruiken in een totaal zinloos Scratch programma.

De laatste tijd was ik wat terughoudend met het gebruik van audio (rumoer in de klas en zo), maar wellicht moet ik me hier toch maar overheen zetten.

Het project dat het groepje waarin ik zat kan je hier ervaren. De studio met daarin alle projecten uit deze workshop staat hier: https://scratch.mit.edu/studios/2964413/.